DED retinopatia cukrzycowa i DME curzycowy obrzę plamki
Co to jest cukrzyca?
Cukrzyca jest złożonym, poważnym, przewlekłym schorzeniem, mogącym mieć wpływ na wiele części ciała, w tym na oczy, nerwy, mózg, nerki, serce i kończyny. Wpływy te są w dużej mierze wynikiem uszkodzeń naczyń krwionośnych.
Najważniejsze, że – chociaż cukrzycy nie można wyleczyć – powikłania i związane z nimi problemy zdrowotne u większości osób mogą być znacznie ograniczone lub nawet zatrzymane dzięki utrzymaniu optymalnego poziomu glukozy we krwi, dbałości o dietę, kontroli wagi oraz regularnej aktywności fizycznej.
Cukrzyca jest bardzo poważną chorobą. Wymaga codziennej dyscypliny osobistej. Profesjonalny zespół specjalistów z wielu dziedzin może wesprzeć opiekę diabetologiczną w zindywidualizowany sposób.
Istnieją trzy główne typy cukrzycy:
- Cukrzyca typu 1 jest chorobą, która pobudza system immunologiczny do niszczenia w trzustce komórek, które wytwarzają insulinę. Przyczyny nie są znane. Cukrzyca typu 1 nie jest związana z modyfikowalnymi czynnikami stylu życia i nie można jej zapobiec.Może wystąpić w każdym wieku, choć często zaczyna się u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych. Wszystkie osoby z cukrzycą typu 1 muszą przyjmować insulinę aby przeżyć.
- Cukrzyca typu 2 to schorzenie, przy którym organizm staje się odporny na normalne działanie insuliny i / lub stopniowo traci zdolność do wytwarzania wystarczającej ilości insuliny w trzustce. Nie wiadomo, czym to jest spowodowane. Cukrzyca typu 2 jest związana ze zmiennymi czynnikami ryzyka: stylem życia, nadwagą, otyłością, niezdrową dietą, brakiem aktywności fizycznej, stresem. Cukrzyca typu 2 występuje w całych rodzinach. Często rozwija się u osób dorosłych, chociaż jest coraz bardziej powszechna wśród dzieci i młodych dorosłych.
- Cukrzyca ciążowa występuje w okresie ciąży i dotyczy 5-10% ciąż. Zwykle zanika po urodzeniu dziecka, jednak matka i dziecko mają większe szanse zachorowania na cukrzycę typu 2 w późniejszym okresie życia.
Cukrzyca a oczy
Każdy cukrzyk jest narażony na ryzyko rozwoju choroby cukrzycowej oka. Większość ludzi uważa wzrok za najcenniejszy zmysł, a więc zrozumienie ryzyka możliwości zapobiegania chorobie jest szczególnie ważne. Osoby dotknięte już cukrzycową chorobą oczu muszą podjąć działanie, aby zmniejszyć ryzyko dalszej utraty wzroku.
Życie z retinopatią cukrzycową i jej potencjalnym wpływem na wzrok może być wyzwaniem. Jednak większość osób z retinopatią cukrzycową jest w stanie zachować większość, jeśli nie całość widzenia pod warunkiem, że choroba zostanie wcześnie wykryta i podjęte będą wszelkie działania, aby utrzymać ją pod kontrolą.
Badanie oczu
- Uwaga! Kiedy widzisz się z okulistą, poinformuj go, że masz cukrzycę i od jak dawna.
- Jeśli masz cukrzycę, przynajmniej co dwa lata poddawaj się kompleksowemu badaniu oczu.
- Osoby z wysokim ryzykiem cukrzycy muszą badać oczy co najmniej raz na 12 miesięcy, nawet jeśli wydaje im się, że widzą doskonale.
Osoby z cukrzycową chorobą oczu też muszą badać oczy co 12 miesięcy, nawet jeśli wzrok wydaje się być idealny, lub częściej, jeśli choroba jest zaawansowana. - Przestrzegaj zaleceń okulisty i nie odwołuj ani nie przekładaj wizyt z błahych powodów.
- Im dłużej masz cukrzycę, tym ważniejsze jest regularne badanie wzroku, nawet jeśli dotychczasowe wyniki były dobre. Ryzyko choroby oczu jest silnie związane z czasem trwania cukrzycy.
Jak działa oko?
Oko jest bardzo podobne do starej kamery filmowej. Przednia część, złożona z rogówki, tęczówki, źrenicy i obiektywu, wyostrza obraz na siatkówce, tj. cienkiej wyściółce tylnej części oka. Siatkówka jest wrażliwa na światło i działa jak film w aparacie, przechwytując zdjęcia i wysyłając je przez nerw wzrokowy do mózgu, gdzie obrazy są interpretowane. Siatkówka jest bardzo aktywna, złożoną tkanką nerwową, ukrwioną dzięki delikatnej sieci wyspecjalizowanych naczyń krwionośnych.
Światło wpadające do oczu koncentruje się na fragmencie siatkówki zwanym plamką żółtą, wielkości główki szpilki. Plamka jest wysoce wyspecjalizowaną częścią siatkówki, odpowiedzialną za widzenie drobnych szczegółów, niezbędnych przy czytaniu i pisaniu, a także rozpoznawaniu kolorów. Reszta siatkówki zapewnia widzenie boczne (obwodowe).
Jak cukrzyca wpływa na wzrok?
Cukrzyca może wpływać na oko na kilka sposobów:
- Chwilowe rozmycie obrazu: Znaczne zmiany stężenia glukozy we krwi na skutek cukrzycy mogą mieć wpływ na kształt soczewki oka powodujący zmiany ostrości, szczególnie, gdy poziom glukozy we krwi jest wysoki. Może to prowadzić do zaburzeń widzenia przez cały dzień, w zależności od poziomu glukozy we krwi. Na ogół jest to krótkotrwałe zjawisko, ale na niektóre osoby może mieć wpływ przez kilka miesięcy.
- Retinopatia cukrzycowa: Najczęstsza i najpoważniejsza cukrzycowa choroba oczu, główna przyczyną ślepoty osób w wieku produkcyjnym.
- Zaćma: Długoterminowym następstwem cukrzycy może być zmętnienie soczewki oka, zwane zaćmą. Zaćma może dotknąć każdego, ale częściej i wcześniej osoby chore na cukrzycę.
- Jaskra: Cukrzyca zwiększa jej ryzyko. Jaskra powoduje postępujące uszkodzenie nerwu wzrokowego w tylnej części oka. Choć zwykle rozwija się ono powoli, bez objawów we wczesnym stadium, może prowadzić do ślepoty, jeśli nie zostanie wcześnie wykryte i skutecznie leczone.
Co się dzieje w retinopatii cukrzycowej?
Wczesne stadia
Z czasem wysoki poziom glukozy we krwi może prowadzić do uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych w siatkówce z tyłu oka. Naczynka słabną i dochodzi do wycieków przezroczystego płynu i / lub do zablokowania naczyń. Proces ten zwany jest nie-proliferacyjną retinopatią cukrzycową i zwykle nie powoduje pogorszenia wzroku.
Etapy groźne dla wzroku
Wyciek płynu z uszkodzonych naczyń krwionośnych siatkówki może spowodować obrzęk siatkówki (endemę) i zakłócić jej normalne funkcjonowanie. Jeśli obrzęk wystąpi w obszarze plamki żółtej (tzw. cukrzycowy obrzęk plamki lub DME), może spowodować postępującą utratę szczegółowego widzenia centralnego, a nawet ociemnienie, chociaż nie spowoduje całkowitej utraty wzroku. Cukrzycowy obrzęk plamki żółtej jest najczęstszą przyczyną utraty wzroku u osób z retinopatią cukrzycową. Często dotyczy to obojga oczu w tym samym czasie. Blokada naczynek krwionośnych siatkówki może zakłócić pracę plamki, ale co ważniejsze, może spowodować proliferacyjną retinopatię cukrzycową (PDR), powodującą utratę wzroku. Jeśli blokada jest dostateczna, ogranicza dostawy tlenu (niedokrwienie) do siatkówki. Natura stara się rozwiązać ten problem powodując rozrost nowych naczyń w siatkówce. Niestety, są one nieprawidłowe i bardzo delikatne. Rozrastają się w galaretowatej jamie centralnej oka, gdzie mają tendencję do pękania i krwawienia, pogarszając widzenie.
Proces jest progresywny i bez żadnych objawów do momentu krwawienia. Naczynia zabliźniają się i naciągają siatkówkę, powodując jej odklejanie. Jeśli proliferacyjna retinopatia cukrzycowa nie jest wcześnie leczona, doprowadza do całkowitej (“czarnej”) ślepoty. Z czasem większość osób z cukrzycą doświadczy retinopatii, jednak ostrość objawów zależy od skuteczności kontrolowania cukrzycy.
Czynniki ryzyka retinopatii cukrzycowej
Niekontrolowane czynniki ryzyka
- Czas trwania cukrzycy: to najsilniejszy czynnikryzyka rozwoju retinopatii. Bardzo ważne są regularne badania oczu, nawet jeśli wszystkie poprzednie kontrole dobrze wypadły.
- Genetyka: Badania wykazały, że wiele czynników genetycznych może wpływać na występowanie powikłań cukrzycy, w tym na moment pojawienia się retinopatii cukrzycowej i ostrość jej przebiegu.
- Historia medyczna: Kobiety ze zdiagnozowaną cukrzycą ciążową (lub tzw. zespołem policystycznych jajników) są bardziej narażone na cukrzycę, a więc i retinopatię w późniejszym okresie życia.
Czynniki ryzyka, na które można wpłynąć
- Wysoki poziom glukozy we krwi: Osoby z wysokim poziomem glukozy we krwi są narażone na poważne pogorszenie wzroku i ślepotę.
Konieczne działanie: - Stała współpraca z lekarzem aby pomóc zachować wzrok. Osoby chore na cukrzycę, których stężenie glukozy we krwi przekracza dopuszczalny poziom, są prawie osiem razy bardziej narażone na rozwój retinopatii cukrzycowej.
- Trzeba ustalić z lekarzem pierwszego kontaktu lub diabetologiem docelowy zakres stężenia glukozy we krwi, który zależy od wieku, stanu zdrowia i innych czynników ryzyka.
- Jeżeli stwierdzono już pewien stopień retinopatii cukrzycowej, celem jest utrzymanie hemoglobiny glikowanej (HbA1c) na poziomie do 7% lub niższym (53 mmol / mol). HbA1c jest wskaźnikiem poziomu glukozy we krwi w ciągu kilku poprzednich miesięcy. Należy zauważyć, że optymalny poziom HbA1c różni się od docelowej wartości poziomu glukozy we krwi w danym czasie. Dlatego też zaleca się okresowe badania HbA1c.
- U niektórych osób może być zalecane ciągłe monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Powinien o tym zdecydować diabetolog.
- Wysokie ciśnienie krwi: Osoby z cukrzycą i wysokim ciśnieniem krwi są bardziej narażone na zachorowanie na retinopatię cukrzycową i na szybszy jej rozwój. Obrzęki plamki (wycieki płynu) mogą się nasilać.
Konieczne działanie: - Przy pewnym stopniu retinopatii cukrzycowej docelowe ciśnienie skurczowe (górne) nie powinno przekraczać 130 mm Hg.
- Lipidy krwi: Ludzie z nieprawidłowościami lipidów we krwi są narażeni na większe ryzyko rozwoju retinopatii cukrzycowej.
Konieczne działanie: - Utrzymanie normalnego poziomu lipidów we krwi. Należy zasięgnąć porady lekarza pierwszego kontaktu lub diabetologa.
- Waga i aktywność fizyczna: U osób otyłych, zwłaszcza w pasie, ryzyko rozwoju cukrzycy jest znacznie wyższe.
Regularne ćwiczenia sprzyjają aktywizacji insuliny, obniżają ciśnienie krwi, pomagają obniżyć wagę i zmniejszają stres. Stosunkowo mały ubytek masy ciała, nawet od 5 do 10% obecnej wagi, może prowadzić do znacznego zmniejszenia ryzyka.
Konieczne działanie:
- Codzienne ćwiczenie
- Ustalanie wszelkich planowanych zmianach w diecie lub programie ćwiczeń z lekarzem pierwszego kontaktu lub diabetologiem.
- Korzystanie z materiałów informacyjnych np. w przychodniach.
- Palenie: Palenie znacznie zwiększa ryzyko cukrzycy i powiązanych z nią chorób. Podnosi również ciśnienie krwi i poziom cukru we krwi, co sprawia, że trudniej jest kontrolować cukrzycę.
Konieczne działanie:
Znalezienie profesjonalnej pomocy w rzuceniu palenia. Lekarz pierwszego kontaktu może polecić wiele możliwości.
Zapobiegania retinopatii cukrzycowej
Trzydzieści lat temu, zagrożenie utratą wzroku w ciągu pięciu lat od rozpoznania ciężkiej retinopatii cukrzycowej nie były niższe niż 50%. Dziś, wczesna diagnoza i terapia retinopatii daje duże szanse na uratowanie wzroku.
Poziom glukozy we krwi (zwany poziomem “cukru”
Ścisła kontrola stężenia glukozy we krwi znacznie zmniejsza ryzyko utraty wzroku. Dieta i ćwiczenia oraz zażywanie przepisanych leków, są kluczem do osiągnięcia kontroli stężenia glukozy we krwi. Poziom glukozy we krwi można mierzyć w domu glukometrem, dostępnym u diabetologa, w stowarzyszeniu chorych na cukrzycę i w większości aptek. Farmaceuta pomaga wybrać miernik i zapewnia przeszkolenie. Dla osób z zaburzeniami wzroku są dostępne gleukometry mówiące. Okresowe badanie krwi HbA1c jest również zalecane, ponieważ może pokazać historię stężenia glukozy we krwi w ciągu kilku miesięcy.
Dieta
Dieta jest kluczem do utrzymania prawidłowego poziomu glukozy we krwi. Zdrowe odżywianie diabetyka obejmuje produkty zawierające dużo błonnika, węglowodany z niskim indeksem glikemicznym (GI) i redukcję tłuszczów, zwłaszcza nasyconych. Spożycie powinno być zrównoważone ćwiczeniami, aby utrzymać zdrową wagę ciała. Zawsze należy porozmawiać z lekarzem przed rozpoczęciem lub zmianą diety. Lekarz wystawia skierowanie do dietetyka, aby opracować dietę dostosowaną do indywidualnych potrzeb.
Aktywność fizyczna
Regularna aktywność fizyczna, w tym aerobik i trening siłowy, jest ważnym elementem optymalnego leczenia cukrzycy. Ćwiczenia mogą obejmować szybki marsz, bieganie, jazdę na rowerze, pływanie i taniec. Ćwiczenia na siłowni poprawiają siłę mięśni i uzupełniają korzyści z aerobiku.
Aktywność fizyczna może być również skutecznym ograniczeniem stresu i napięcia, ważnych dla utrzymania optymalnego poziomu glukozy we krwi. Przed rozpoczęciem nowego programu ćwiczeń należy zawsze skonsultować się z lekarzem rodzinnym lub diabetologiem.
Czym objawia się retinopatia cukrzycowa?
Początkowe (nie-proliferacyjne) stadia retinopatii cukrzycowej zwykle nie mają żadnych objawów. Jednakże, gdy choroba osiągnie stadium proliferacji, utrata wzroku może wystąpić gwałtownie i może być stała. To sprawia, że dla wszystkich diabetyków istotne są kompleksowe badania dna oczu przynajmniej raz na dwa lata lub częściej, jeśli trzeba, oraz fachowe porady, jak zmniejszyć ryzyko retinopatii cukrzycowej.
Po rozpoznaniu retinopatii cukrzycowej potrzeba kontroli co najmniej raz na 12 miesięcy, a ewentualnie nawet co 3 miesiące, w zależności od stopnia choroby.
Niezależnie od zdiagnozowania retinopatii cukrzycowej trzeba odwiedzić lekarza okulistę jak najszybciej po zauważeniu jakichś nagłych zmian widzenia. Poniższe objawy nie muszą być objawami retinopatii cukrzycowej, ale zawsze powinny być sprawdzone:
■ ciemne plamy i dziury w polu widzenia
■ niewyraźny, zniekształcony, ciemny obraz lub podwójne widzenie
■ trudności z widzeniem w nocy, lub zwiększona wrażliwość na światło i blask
■ potrzeba częstej zmiany okularów
■ jasne obwódki wokół źródeł światła
■ migotanie i duże “kłaczki” (plamki, kropki, koła, linie lub pajęczyny, które poruszają się w całym polu widzenia. Będą najlepiej widoczne, gdy patrzymy na białą ścianę lub jasne niebo).
Jak stwierdza się retinopatię cukrzycową?
Podczas diagnozowania retinopatii cukrzycowej okulista posługuje się kilkoma testami.
Badanie ostrości wzroku
W celu zbadania ostrości widzenia z różnych odległości, okulista poprosi o głośne odczytanie coraz mniejszych rzędów liter.
Badanie za pomocą lampy szczelinowej
Za pomocą aparatu podobnego do mikroskopu lekarz obejrzy siatkówkę, aby ocenić następujące objawy retinopatii cukrzycowej:
– wycieki z naczyń krwionośnych z małymi krwotokami na siatkówce
– obrzęk i stan zapalny (endema)
– tłuste żółte grudki (wysięki)
– białe “kłaczki waty”, które wskazują miejsca obumarcia tkanki i jej zmętnienia.
Przed tym badaniem lekarz rozszerzy (powiększy) źrenice za pomocą kropli do oczu. Zapewnia to lepszy wgląd do siatkówki z tyłu oka, ale może pogorszyć widzenie na kilka godzin. Trzeba zaplanować powrót do domu już przed wizytą. U niektórych pacjentów badanie siatkówki można przeprowadzić bez rozszerzenia źrenicy.
Tonometria
Po znieczuleniu lekarz dokona tonometrem pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego, tj. ciśnienia cieczy wewnątrz oka.
Badania dodatkowe
Mogą być przeprowadzone niektóre z badań:
– Optyczna tomografia koherentna (OCT): nieinwazyjna procedura, dająca obrazy przekrojów siatkówki wysokiej rozdzielczości, umożliwiająca zmierzenie jej grubości. Test ten może również pokazać nieprawidłowe gromadzenie się płynu w siatkówce i pod nią.
– Angiografia fluorescencyjna: przeprowadza się ją u osób z nieszczelnymi naczyniami krwionośnymi lub obrzękiem plamki.
Barwnik fluorescencyjny, wstrzyknięty do żyły ramienia jest pochłaniany przez naczynia oka. W ten sposób identyfikuje się przeciekające naczynia siatkówki.
Leczenie wczesnej retinopatii cukrzycowej
Aby spróbować spowolnić, zatrzymać lub nawet cofnąć rozwój retinopatii cukrzycowej, należy poprawić modyfikowalne czynniki ryzyka, omówione powyżej. Większość osób z retinopatią wymaga regularnej kontroli poziomu choroby.
Fenofibrat
Zazwyczaj podczas wcześniejszych (nie-rozrostowych) etapów retinopatii cukrzycowej wzrok danej osoby jest ściśle monitorowany. W przeszłości nie podejmowano leczenia, jeśli wzrok się nie pogarszał. Stwierdzono, że fenofibrat, stosowany zwykle do leczenia osób z wysokim lub niezbilansowanym poziomem lipidów we krwi, zmniejsza ryzyko rozwoju retinopatii cukrzycowej o około 30%. Wydaje się korzystny nawet dla osób, które mają normalny poziom lipidów. Jeśli nie przyjmujesz tego leku, a masz jakikolwiek stopień retinopatii cukrzycowej, przedyskutuj z okulistą, czy to leczenie może być dla ciebie korzystne.
Leczenie bardziej zaawansowanej retinopatii cukrzycowej grożącej pogorszeniem wzroku
Dostępnych jest kilka metod leczenia w zależności od stopnia i umiejscowienia choroby.
Cukrzycowy obrzęk plamki żółtej (DME)
Leczenie DME zmieniło się znacząco w ostatnich latach. Wcześniej stosowano laser. Obecnie w większości przypadków wstrzykuje się do oka lek blokujący VEGF lub (szczególnie u osób po operacji zaćmy) steryd. U większości chorych to skutecznie zmniejsza obrzęki, a u wielu następuje pewna poprawa wzroku. U niektórych osób może być konieczny dodatkowy zabieg laserowy.
Leczenie zastrzykami:
Wybór najbardziej odpowiedniego leku powinien być omówiony z okulistą. Poniższe zasady obowiązują niezależnie od zastosowanego leku:
– Podanie znieczulenia przed wstrzyknięciem. Zabieg powinien być prawie bezbolesny. Jest to krótki zabieg, zwykle dokonywany w gabinecie lekarskim, chociaż niektórzy pacjenci mogą pozostać na oddziale jednodniowym.
– U osób leczonych blokerami VEGF zastrzyki zazwyczaj wykonuje się co miesiąc przez kilka miesięcy, albo rzadziej gdy obrzęk się nie powiększa. Okulista może zdecydować o zaprzestaniu zastrzyków lub ich kontynuacji.
Nawet jeśli widzenie jest ustabilizowane lub poprawiło się, leczenie wciąż musi być kontynuowane. Uzależnione jest to od stanu każdej osoby i ustaleń okulisty z pacjentem.
– Osobom leczonym sterydem okulista zaleci indywidualną częstotliwość iniekcji.
– Schemat leczenia powinien być zawsze przestrzegany. O zaprzestaniu iniekcji decyduje wyłącznie okulista.
– Wizyt u okulisty nie wolno opuszczać, nawet jeśli nie ma problemów ze wzrokiem.
– Wszelkie nagłe zmiany widzenia powinny być zgłaszane okuliście natychmiast, niezależnie od tego, czy wstrzyknięcia są dokonywane. Nie należy czekać do kolejnej wizyty.
-Trzeba natychmiast zgłosić okuliście wszelkie trudności napotykane po wstrzyknięciu, w tym znaczny ból lub zaburzenia widzenia.
– Wszelkie wątpliwości związane z leczeniem trzeba omówić z okulistą.
-Należy śledzić informacje dotyczące refundacji kosztów leczenia.
Czym jest cukrzycowy obrzęk plamki? W jaki sposób można zapobiegać oraz leczyć ten rodzaj powikłania cukrzycy? Przewodnik dla pacjenta
http://retinaamd.org.pl/wp-content/uploads/2015/08/DME_BROSZURA_internet.pdf
Jak wielu chorych na cukrzycę ma cukrzycowy obrzęk plamki? Czy z tego powodu można stracić wzrok? Wywiad z prof. Markiem Rękasem, konsultantem krajowym ds. okulistyki.
https://dorzeczy.pl/zdrowie/239563/prof-rekas-program-leczenia-dme-ratuje-wzrok.html
Jakie są objawy cukrzycowego obrzęku plamki? Na czym polega diagnostyka? Film, w którym o cukrzycowym obrzęku plamki (ang. diabetic macular edema, DME) opowiadają lek. med. Milena Kozera oraz pacjent Tomasz Ryciuk.
http://retinaamd.org.pl/retinopatia-cukrzycowa/
Jakie sygnały powinny niepokoić i kiedy należy zgłosić się do lekarza? Jak często wykonywać badania okulistyczne? Animacje dotyczące cukrzycowego obrzęku plamki żółtej.
http://retinaamd.org.pl/film-2-cukrzycowy-obrzek-plamki/
http://retinaamd.org.pl/film-cukrzycowy-obrzek-plamki/
Proliferacyjna retinopatia cukrzycowa
Proliferacyjna retinopatia cukrzycowa wymaga leczenia laserowego na dużym obszarze siatkówki. Nosi ono nazwę PRP (fotokoagulacja całej siatkówki).Na obwodzie siatkówki tworzy się wiele plamek laserowych, co zmniejsza zapotrzebowanie siatkówki na tlen, a tym samym ogranicza tworzenie się nienormalnych, kruchych, nowych naczyń krwionośnych. Przy odpowiednim leczeniu naczynia całkowicie się kurczą, i to często na stałe. Ponieważ trzeba uzyskać dużą ilość plamek laserowych, przeważnie wymagana jest większa liczba zabiegów. Pomimo zastosowania znieczulających kropli i ewentualnie zastrzyku może wystąpić pewien dyskomfort. Zwykle przez kilka godzin po zabiegu widzi się nieostro, więc potrzebna jest pomoc w dotarciu do domu.
Niektórzy pacjenci z chorobą proliferacyjną mogą również otrzymywać zastrzyki leku blokującego VEGF.
Krwawienie (krwotok) w ciele szklistym
W proliferacyjnej retinopatii cukrzycowej (PDR) nowe nieprawidłowe naczynia krwionośne pękają, a krew wylewa się do galaretowatej centralnej wnęki oka, powodując częściowe lub całkowite zablokowanie widzenia.
Krew często powoli zanika, ale krwawienia powtarzają się w miarę zaostrzania PDR. Nieleczona tworząca się tkanka bliznowata może spowodować całkowitą i trwałą utratę wzroku. Konieczne jest wczesne, rozległe leczenie laserem (PRP). W niektórych poważnych przypadkach promień laserowy nie jest w stanie przeniknąć przez krew w ciele szklistym. Trzeba przeprowadzić zaawansowaną, delikatną operację chirurgiczną, tzw. witrektomię. Podczas operacji usuwana jest szklista galaretka zanieczyszczona krwią, a nacisk na siatkówkę ustępuje. Lasera używa się zwykle na końcu operacji.
Operację w znieczulonym oku przeprowadza się w sali operacyjnej, zwykle w systemie jednodniowym.
Życie z niedowidzeniem
Potrzeba czasu, aby dostosować się do nowych okoliczności i utrata wzroku nie jest wyjątkiem. Ludzie doznają różnych uczuć, od akceptacji do niedowierzania. Niektóre osoby tracące wzrok po raz pierwszy doświadczają trudności z wykonywaniem codziennych czynności. Jednak dzięki wsparciu i poradom wyzwania te można przezwyciężyć i utrzymać jakość życia i niezależność.
Plan postępowania
Ważne jest, aby mieć plan utrzymania wysokiej jakości życia i niezależności. Dobry plan będzie zawierać:
- Znalezienie najlepszych strategii i opcji wsparcia zgodnych z indywidualnymi potrzebami.
- Pokierowanie, doradztwo i wsparcie: doradcy osób niedowidzących mogą wskazać sposoby rozwiązywania codziennych zadań, z wykorzystaniem środków pomocniczych i technologii do utrzymania jakości życia oraz niezależności.
Broszura informacyjna opracowana przez
Macular Disease Foundation Australia
Tłumaczyła Anna Wszołek