Dostarczanie leków anty-VEGF do tylnej części oka za pomocą peptydów penetrujących komórki
W maju 2017 r. brytyjski miesięcznik Investigation Ophtalmology & Visual Science (Vol. 58. No 5) opublikował obszerny artykuł o nowatorskich kroplach do oczu jako nośniku leków antywysiękowych przy AMD. Etap badań na zwierzętach zakończył się pełnym sukcesem.
Cel badania: Porównanie skuteczności leków anty-VEGF przy neowaskularyzacji naczyniówkowej (CNV) po ich podaniu miejscowym przy użyciu nowych peptydów penetrujących komórki (CPP) ze skutecznością iniekcji do ciała szklistego (ivit).
Wyniki: CPP okazało się nietoksyczne in vitro. In vivo, po miejscowym podaniu kropli do oczu, CPP były obecne w przedniej części oka szczura przez 6 minut. Pojedyncze podanie kropli do oczu CPP + bewacyzumabu dostarczyło klinicznie istotne stężenia bewacyzumabu do tylnej komory oka szczura in vivo. Klinicznie istotne poziomy CPP + ranibizumabu i CPP + bewacyzumabu wykryto również w ciele szklistym i siatkówce świni ex vivo. U myszy z CNV leczonych pojedynczym wstrzyknięciem ivit anty-VEGF, kroplami do oczu CPP + anty-VEGF dwa razy dziennie lub raz na dobę deksametazonem przez 10 dni, znacząco zmalały obszary CNV w porównaniu z efektami terapii laserowej bez innego rodzaju leczenia.
Wnioski: CPP nie są toksyczne dla komórek oka i mogą być stosowane do dostarczania w kroplach istotnych terapeutycznie dawek ranibizumabu i bewacyzumabu do tylnego segmentu oczu myszy, szczura i świni. Kompleksy leków CPP + anty-VEGF usuwane są z siatkówki w ciągu 24 godzin, co sugeruje codzienny schemat ich dawkowania. Podawany miejscowo raz dziennie anty-VEGF z CPP tak samo skutecznie redukuje obszary CNV jak pojedyncza iniekcja ivit anty-VEGF in vivo.
Perspektywy: Przedstawiona technologia kropli dostarczających leki do oczu nie wymaga chemicznego wiązania białka pomocniczego w leku. CPP mają wysokie zdolności nieinwazyjnego przenikania barier biologicznych oka i mogą dostarczać klinicznie istotne stężenia leków anty-VEGF, takich jak ranibizumab i bewacyzumab, do tylnego segmentu oka. Wyniki są porównywalnie do leków wstrzykiwanych do ciała szklistego. Jeśli potwierdzi się to w ludzkich oczach, można będzie miejscowo dostarczać leki oczne, które obecnie mogą być dostarczane tylko przez zastrzyki dożylne lub podspojówkowe. Zmniejszy to koszty leczenia i szkodliwe skutki uboczne, skróci czas pobytu w klinice, pozwalając pacjentowi na samodzielne podawanie kropli.
Tłumaczenie i opracowanie Anna Wszołek
czerwiec 2019 r.
