Listopad 2020 r.
Instytut Oftalmologii, Imperial College London, Londyn, Wlk. Brytania, Universytet Nova w Lizbonie, Portugalia
Choroideremia sprzężona z chromosomem X (CHM) jest chorobą charakteryzującą się stopniową degeneracją siatkówki spowodowaną utratą białka Rab Escort, REP1 (białko pęcherzykowe, transportujące). Pomimo częściowej kompensacji przez REP2 choroba charakteryzuje się defektami prenylacji (modyfikacja białek, zakotwiczenie białka w błonach komórkowych) w wielu białkach rodziny Rab, które są głównymi regulatorami ruchu błonowego.
Co ciekawe, oko jest jedynym narządem dotkniętym chorobą u pacjentów z CHM, prawdopodobnie z powodu ogromnego obciążenia ruchem błony fotoreceptorów oraz sąsiedniego nabłonka barwnikowego siatkówki, który stale degraduje zużyte porcje. Badanie miało zidentyfikować defekty w ruchu błonowym, które mogą prowadzić do śmierci komórek fotoreceptorów przy CHM.
W modelu CHM u myszy degeneracja warstwy fotoreceptorów była wyraźnie widoczna na podstawie zwiększonej liczby komórek TUNEL-dodatnich. Jednak większość fotoreceptorów pręcików wykazywała zadziwiająco normalną morfologię z dobrze uformowanymi segmentami zewnętrznymi i brakiem dostrzegalnej akumulacji pęcherzyków transportowych w segmencie wewnętrznym. Głównym dowodem wad przemieszczania się błony było skrócenie zewnętrznych segmentów pręcika, które było widoczne w wieku 2 miesięcy, ale pozostawało niezmienne w okresie, w którym komórki umierają. Spadek gęstości rodopsyny stwierdzony w segmencie zewnętrznym może leżeć u podstaw skrócenia segmentu zewnętrznego, ale nie prowadzi do akumulacji rodopsyny w segmencie wewnętrznym. Dane przemawiają zatem przeciwko uznaniu wad transportu rodopsyny lub odnowy zewnętrznych segmentów za wyzwalające procesy śmierci komórek w CHM.
Dzięki uprzejmości Retina International
Tłumaczenie i opracowanie Anna Wszołek
Grudzień 2020 r.
