Październik 2021 r.
Uniwersytet Luigi Vanvitelli, Campania, Neapol, Włochy
Leczenie VN pierwszych dwóch włoskich pacjentów w praktyce klinicznej wykazało znaczną poprawę funkcji wzroku we wszystkich leczonych oczach pod względem ostrości wzroku (tj. co najmniej jednej linii ETDRS), pola idzenia (tj. powiększenia obszaru o co najmniej 20%), progu światłoczułości (tj. co najmniej 10 dB). Powikłania chirurgiczne (krwotok podsiatkówkowy) w leczeniu drugiego pacjenta nie zapobiegły znaczącej poprawie, nawet jeśli zmiany zaobserwowano w późniejszych punktach czasowych obserwacji.
Powiększył się obszar wrażliwości siatkówki, co można przypisać poprawie funkcji fotoreceptorów. Odpowiada to korzyściom w widzeniu peryferyjnym, które prawdopodobnie korelują z lepszymi zdolnościami nawigacyjnymi. Wszystkie oczy wykazały również poprawę stabilności fiksacji, którą oceniono poprzez zmniejszenie obszaru BCEA metodą mikroperymetrii. Po raz pierwszy wykorzystano pupilometrię chromatyczną do zbadania zmian u pacjentów poddawanych terapii genowej dla RPE65-IRD, a tym samym zapewniono dalszy wgląd w zmiany siatkówkowe, które występują po leczeniu. Potwierdziło się, że terapia VN jest również związana z poprawą funkcjonowania komórek czopków.
Co ważne, korzyści w zakresie funkcji wzroku były stabilne w ciągu 6-miesięcznego okresu obserwacji, zgodnie z wcześniejszymi badaniami, w których stwierdzono stabilność przez okres do 4 lat.
Dzięki uprzejmości Retina International
Tłumaczenie i opracowanie Anna Wszołek
Grudzień 2021 r.
